De afgelopen 2 weken

Hallo allemaal!

Ik zal jullie weer even kort verslag uitbrengen van mijn belevenissen de afgelopen 2 weken.

14 Februari op Valentijnsdag, zijn we met z'n allen naar Nong Khai gereden. We hebben daar een weeshuis bezocht. Het gebouw was eigenlijk gewoon een huis met 2 grote kamers en een keuken. 1 kamer met alle bedjes van de kinderen en 1 kamer met eigenlijk niets. Hier konden ze dan spelen met hun speelgoed. Dat wil zeggen een paar balletjes. En 2 matten waar de jongste op konden liggen of zitten die nog niet kunnen lopen. Op dit moment zitten er 9 kinderen in het huis. De nanny's die voor de kinderen zorgen zijn ontzettend blij als er iemand, en al helemaal een farang ( wat wij zijn rijk in hun ogen) komt kijken in het weeshuis want dan hopen ze dat we een kindje komen adopteren. Bij binnenkomst kreeg ik een klein jongetje van 4 maanden in mijn handen. Tin ting was zijn naam. Hij greep me vast en keek me aan alsof hij me wilde zeggen "neem me mee" en hij liet me niet meer los. Ik was helemaal verliefd op hem en het liefst nam ik hem mee naar huis. Hij viel al gauw in mijn armen in slaap. Het is heel ingrijpend als je hoort wat de redenen zijn waarom die kinderen in het tehuis zitten. Soms zijn ouders te arm om er voor te zorgen en laten ze op een vuilstortplaats achter. Er zaten ook kindjes bij die thuis mishandeld zijn of misbruikt! Een moeder van een jongetje heeft hem zelfs proberen te vermoorden! Ik denk dat hij pas een jaar of 4 was. Er was een een gehandicapt meisje. Haar naam was " Mon". De nanny's vertelde dat ze gehandicapt was omdat haar moeder tijdens haar zwangerschap bewust teveel en verschillende medicijnen heeft ingenomen om zelf abortus te plegen. Echt verschrikkelijk! Gelukkig spatte het er vanaf dat deze 2 nanny's de kinderen erg goed verzorgen en hun best doen om de kinderen een zo'n goed mogelijke toekomst te bieden. Voor we vertrokken hebben we nog wat speelgoed, kleertjes en geld gegeven. Ze waren erg dankbaar. Het voelde goed om iets voor ze te kunnen doen! Bij vertrek begonnen sommige kinderen gruwelijk hard te huilen. Waarschijnlijk voelen ze zich elke keer weer als er iemand vertrekt opnieuw verlaten. Super zielig.
Ik denk vaak aan die dag terug.
Die avond hebben we thuis lekker drankjes gedronken omdat het de laatste avond voor sommigen bij Isan Survivor was.

De 14e en 15e hadden alle scholen in de buurt een soort souting dagen, dus we hoefden geen les te geven. Die vrijdag, zijn we naar Udon Thani gereden. Marja heeft daar het vliegtuig gepakt om naar Bangkok te vliegen om vervolgens terug te gaan naar Nederland. Joyce heeft daar een bus gepakt richting het noorden en Dylan hebben we achter gelaten in Udon Thani. ( hij is inmiddels ook weer terug in Australie). Afscheid genomen dus en die avond hebben we heerlijke Phat Thai gegeten.
Dus zo bleven Yasmina en ik bij Jack over.

De dagen op school vlogen weer voorbij. Omdat Marja nu weer naar huis is, heb ik de Donderdag en de Vrijdag haar klassen overgenomen. Dat zijn klassen 1,2 en 3. Dat was even wennen omdat klas 1 pas in het 1e jaar zitten dat ze engels krijgen, dus eigenlijk snapten ze vrijwel nog niets. Maar dat was eigenlijk geen probleem want op het moment dat ik de klas binnenkwam begonnen ze allemaal heel erg hard te juichen! Ik ben nog nooit ergens zo hartelijk ontvangen door 30 kinderen tegelijk. haha! Blijkbaar hadden ze goede dingen over mij gehoord, want ik had ze natuurlijk nog geen les gegeven. Zo ben ik maar weer met het A,B,C begonnen en heb ze wat laten tekenen en opschrijven.
Er kwamen na de lunch nog een 3tal meisjes naar me toe met een tasje met daarin een hele mooie sjaal. " Happy Valentine teacher" Helemaal leuk!!

Yasmina had inmiddels besloten om nog tot Maandag te blijven en dan voordat ze naar Laos vertrok, nog 2 dagen in het weeshuis mee te helpen. Zij was ook erg ontdaan van wat we gezien en gehoord hebben daar. Het weekend hebben we dus met z'n 3en nog even avontuurlijk gedaan. Yas en ik wilden graag nog eens een zonsopgang bekijken dus we zijn om 5.50 opgestaan en naar buiten gegaan. Suuuper mooi gezicht! echt anders dan een zonsondergang. Om 8.15 hebben we ontbeten en zijn we weer even naar bed gegaan om nog wat bij te slapen. Om een uur of 11 hebben we picknick spullen ingepakt en zijn we op de fiets gesprongen. We hadden het plan om een boot te gaan zoeken ergens aan de kant van het water waar niemand ons kon zien, want het was een boot waarvan de eigenaar bij ons onbekend was. De fietsen in het bos verstopt, zo ook onze tassen, want ik had ( niet handig) mijn telefoon en camera in mijn tas meegenomen. Tassen dus ergens ook in de bosjes en daar lag een boot. Een smalle houten boot. Onder water. We hebben tot onze knieen bijna, in het klei gestaan om het water uit de boot te scheppen. Hij was dus niet lek, maar waarschijnlijk een valstrik zodat niemand de bood mee zou nemen. Helaas, maar dat deden wij dus wel. Het in de boot klimmen was ook nog niet zo gemakkelijk want zo'n bootje is best instabiel en het klei zoog ons aardig vast. We zijn er uiteindelijk wel ingekomen. Helaas had de eigenaar wel de paddels meegenomen, dus we hebben alle 3 een stok aan de kant gezocht waarmee we ons voort konden varen. Het was een heel stil gebied waar zo heel nu en dan een ander vissers mannetje in een soort gelijk bootje langs vaarde. Het was alsof we door een soort jungle vaarden. Bomen takken en planten die over ons hoofd richting de overkant groeiden, stronken waar we tussendoor moesten varen. Halverwege zijn we gestopt en zijn we uit de boot gesprongen om te gaan zwemmen! De eventuele gevolgen hiervan neem ik maar voor lief, want we hebben een heel avontuurlijk en geweldig leuk moment gehad. ( ik ben tot nu toe niet ziek geworden dus dat zal wel allemaal wel meevallen) ook hebben we in een houten hutje op palen gepicknickt. Heel gezellig. Halverwege de terugweg, zijn we nog een keer vast komen te zitten. Gelukkig is jack de boot uitgegaan om ons te weer vooruit te krijgen. Op een gegeven moment kwamen we er ook nog achter dat er een gat in de vloer van de boot zat en we dus vol water liepen. Jack en in bleven door " paddelen" en yasmina schepte zo goed en snel mogelijk het water uit de boot. We hebben echt enorm gelachen! We hebben 4 uur later de boot weer netjes op dezelfde plaats terug gelegd. Die avond hebben we een gitaar van iemand opgehaald een gebraden kip gekocht en zijn we ergens op een heel donkere plek gaan eten bij een kampvuur. We hebben daar tot bijna middernacht in het gras gelegen. ( 5 vallende sterren gezien!!) Super gehad dagje dus!

Vanaf maandag ben ik dus helemaal alleen hier bij de organisatie. Woensdag hebben we Yasmina nog even opgezocht in Nong Khai omdat het haar verjaardag was. We hebben gezellig gegeten samen en we hadden een taart met kaarsjes en een cadeau voor haar gehaald. Ook van haar afscheid genomen en eenmaal weer terug in Ban Thin Dung, gelijk naar bed gegaan.

Ik heb inmiddels besloten om aanstaande donderdag (28feb) hier te vertrekken. Waarschijnlijk ga ik richting Khorat. Zo heb ik nog iets langer de tijd voor het rondreizen. Ik zit hier nu namelijk toch maar alleen.

Ik geloof dat ik nog heel veel vergeten ben te vertellen maar dat komt wel weer als ik terug ben in NL!

Kus vanuit hier!